Obradoiro de Haikus

Esta é a creación colectiva de 4º da ESA, despois dunha sesión de proba. Aínda que se trataba de conectar coa exposición de Pepe Galán, a través de palabras como auga, ferro, fume, mar, vida, verso,a cada quen sempre lle pode o que leva dentro e debemos recoñecer que a alma colectiva deste 4º da ESA é mais ben romántica e por ese lado desborda as regras. Somos así, que lle imos facer...!

O mar que brilla

baixo o ceo estrelado

de longas noites.

O fume negro

estende a súa esteira

durante o día.

Loucura lenta,

que remate contigo,

contigo empece.

A vida soa

fica neste momento

para ser eterna.

A vida mírame

na beira do camiño

volver sen ti.

Os mares azuis

esténdense cruentos

coas súas  vidas.

A vida sen ti

non a podo vivir…

Mátame xa!

A vida miña

non vai seguir sen ti,

é só un lamento.

A voz do mar

no canto perigoso

ficou atrás.

Tremer de medo

neste día escuro

mirando nada.

Versos escuros

tales como os teus ollos:

a mar de noite.

Ferro e cristal

xa na mar non se ven.

Lonxe quedaron.

 Verso non escrito,

mais tantas veces lido

sempre na alma.

Azul o mar

brilla sobre a area

no claro día.

As chemineas

contra o ceo azul

botaban fume.

Pozo de ferro,

esquecido na historia,

escuro e frío.

Son verdes bosques,

e azuis mares vivos.

Desertos, nada.

Triste choraba

o arume do monte

de non ver auga.

Nesta mañá

quente de primavera

pousan os páxaros.

Olor a verán

e morriña no aire…

tarda en chegar!

As pedras falsas

que están botando ao mar.

Desexos rotos

Fume voando

coma un inmenso corvo.

Sempre mais.

Auga berrando

e axitando cadeas.

Quer liberdade.

O mellor verso,

entre a risa e a rabia

fica atrapado.

O mar verdoso

faise azul nos teus ollos,

e ás veces gris.

A túa vida,

coa miña, coa deles,

é a nosa vida